با سلام

یادمه از سال های راهنمایی با حافظ اخت شدم به واسطه ی آقای چمن خواه، معلم ادبیاتی که واسه همه پدر بود و بیشتر زندگی درس می داد تا فارسی. مشکل بود؛ حتا روخوانیش هم اول سخت بود. اما یه وقت دیدم حافظ شده تنها همدم لحظات تنهاییم. بعدها که معتاد شاملو شدم، کلید فهم و لذت بردن از حافظ رو به دست آوردم و به حافظ نزدیک تر شدم. به خاطر حافظ شیراز که تصحیح دیوان خواجه بود به همت بامداد ادبیات روزگار ما. اونقدر با این کتاب حال می کردم که هر وقت می خواستم هدیه بدم حتما حافظ شیراز جزئی از اون هدیه بود. و خدا می دونه واسه پیدا کردن مقدمه ی شاملو چقدر خون دل خوردم.

دلم می خواد اینجا، تو این وبلاگ - گوشه ای مجازی واسه درک لحظات تنهایی - حافظ باشه. حافظی که به رغم اظهارات بی بهانه ی اساتید دانشگاهی، که سال هاست حافظ رو به نام خودشون سند زدند، به روح رندانه ی خواجه ی شیراز نزدیکترینه.